Kamp

De laatste grote activiteit van EVS, het kamp!
Vanochtend om 6 uur ging de wekker. De laatste dingen moesten nog worden ingepakt. Het hele huis moest leeg zijn want we komen niet meer terug in het hostel. Er is best gek dat die tijd realiseer op zit. Ik herinner me nog goed hoe we daar aankwamen. Toen dacht ik, hoe overleef ik het hier en nu denk ik dat ook weer. Ik ben uiteindelijk best snel gewend aan de nieuwe leefomstandigheden en ik moet erop vertrouwen dat dat nu ook weer zal gebeuren.
Toen Zigis en Liga met de auto's aankwamen was het even proppen om alles in de auto's te krijgen. Het was een behoorlijke uitdaging, maar uiteindelijk is het gelukt. We zijn toen eerst naar het kantoor gereden en hebben daar de grote tassen achter gelaten. Daarna zijn we naar het kamp terrein gereden en hebben we daar de spullen uit de auto gehaald.
Ik ben met Liga haar auto terug gereden naar het hostel om de laatste vrijwilligers op te pikken en daarna weer naar terug naar het kamp terrein. Daar aangekomen werden de kamers verdeeld. Ik slaap in een kamer alleen, maar het is wel een kamer waar duidelijk lekkage is (drupt niet van het dak gelukkig) en schimmel... Echt droog is het dus niet in deze kamer. Het voelt ook klam en vochtig. Ik ga het een nachtje proberen anders ga ik bij de andere meiden op de kamer slapen boven.
Daarna was er weinig te doen. Iedereen aan wie ik vroeg of ik kon helpen zei dat dat niet nodig was. De tijd duurde hierdoor wel heel lang. Rond een uur of 12 kwamen de kinderen aan en daarna rond een uur of 1 was er lunch. De lunch begon met soep en daarna was er pasta met gehakt en salade. De lunch was wel prima, niet heel erg lekker, maar ook niet vies.
In de middag waren er activiteiten die wij in groepjes hadden bedacht. Hierdoor ging de tijd een stuk sneller. Tussendoor ben ik ook even met Rui en Catarina naar Liepaja gereden (ongeveer 13 km) omdat er nog dingen van kantoor moesten komen. Rond 18:30 was er diner En daarna even een vrij moment. Heerlijk om op die momenten even met Vincent te kunnen bellen. Straks is er de welkomstceremonie. Ik ben benieuwd wat voor verrassingen ze in petto hebben voor ons. Catarina en Liga doen heel geheimzinnig.
Tijdens het begin van de ceremonie riepen ze alle begeleiders op het podium met een klein verhaaltje. Ik was de eerste met de woorden dat ik de gene ben die altijd op tijd is, zorgt voor timemanegment en de gene die ervoor zorgt dat alles op tijd begint. Niks funny helaas, maar wel meteen duidelijk dat het over mij ging.
We kregen ook allemaal (ook alle kinderen) een blauwe bandana die we het hele kamp moeten dragen en een plaatje met foto, naam, kamp waar we bijbehoren en nood telefoonnummers. Ook alle begeleiders moeten dat dragen.
Na de ceremonie was er een kleine meeting waarin we wat dingen hebben besproken en ook de volgorde voor de volgende dag. Romy en ik moeten beginnen. Daarom zijn we maar gaan voorbereiden in de avond. Uiteindelijk zijn we tot 12 uur bezig geweest en lag ik dus pas rond half een in bed. Ik ben overigens toch naar boven verhuisd. Dus nu op de grote kamer erbij. De kamer beneden voelde toch echt niet goed, de sfeer. Daarnaast stond mijn naam al op de kamer boven op het papiertje op de deur. Het was gewoon niet de bedoeling…

Zaterdag:
Mijn gevoel voor dagen is volledig in de war, maar dat maakt hier niet veel uit. Vandaag begonnen we om 8 uur met het ontbijt dat bestond uit pap, pizza broodje en koffie broodje, een hele bijzondere combinatie. Ik heb het wel opgegeten maar het pizza broodje ging me op een gegeven moment wat tegen staan. Er zat ook vrij veel saus op.
Na het ontbijt was er even een vrij moment en daarna zijn we gestart met de ochtend cirkel en energizers. Hierna zijn Romy en ik begonnen met ons onderdeel van het programma. We moesten in een uur een introductie geven over ons thuis land. We hebben een filmpje over Nederland laten zien met wat feitjes en daarna hebben de kinderen de kaart van Nederland gepuzzeld (we hadden de provincies los geknipt). Dit bleken ze lastiger te vinden dan verwacht. Daarna hebben we een tulp geknutseld (in 3D) en als laatste hadden we een opdracht waarin de kinderen poppetjes uit verschillende landen op volgorde van grote moesten leggen. Dit was ook een uitdaging want ze moesten gewoon gokken. Een groepje had er maar twee omgedraaid, heel knap.
Daarna was het de beurt aan Portugal (waarna het programma enorm ging uitlopen omdat ze er eigenlijk nog niet klaar voor waren en hun programma te lang duurde. Na de lunch was het dus ook pas tijd voor Slovenië en Spanje. Na een korte pauze gingen we verder met de quiz. Elk land had vragen bedacht die in de presentatie naar voren waren gekomen en een andere manier gevonden om de kinderen te laten antwoorden. Romy en ik met true en false (onze vragen bleken veel te gemakkelijk) en de Portugezen hadden iets heel anders. Je had drie groepen en je kreeg allemaal dezelfde vraag. Voor de groepen zat een kind uit die groep. Na dat er een vraag gesteld was moest het kind dat aan de beurt was (van alle groepen een) naar voren lopen en meel op het hoofd van het kind voor de groep leggen. Daarna moesten ze een antwoord geven. Als dat antwoord goed was gebeurde er niks, als het antwoord fout was dan kregen ze water over het hoofd heen (over het meel dus). Hierna mochten de kinderen de leiders terugpakken en brak er een onvermijdelijk meel gevecht uit. Vooral Marianna en Catarina zaten helemaal onder! Hierna was er even pauze om te douchen (ik zat niet onder gelukkig). Daarna kwamen de vragen van Slovenië en Spanje.
Hierna was het alweer tijd voor het diner, risotto met komkommer en tomaten. Het toetje was fruit (gelukkig niet uit blik) en slagroom... Hmmmm.
Rond half 8 start het avondprogramma weer. De kinderen moeten in groepjes bedenken hoe een van de vier landen die vertegenwoordigt zijn er over 100 jaar uitziet en dat presenteren. Het was een hele leuke opdracht. Ik zat bij een groep wat oudere kinderen en wij hadden Spanje als land. We hebben eerst bedacht hoe we gingen presenteren en daarna heeft iedereen een onderwerp vorm gegeven. We hadden allemaal een stuk papier waar we op betekent hebben. Geld bleef over als onderwerp dus die hebben Mariana en ik gedaan. We hadden bedacht dat Spanje de Picasso als munteenheid heeft, 1000000 Picasso is 1 euro. En Spanje is een rijk land omdat ze de grootste Tortilla hebben gemaakt en verkocht.
Over Nederland was bedacht dat de scholen onder water zijn, de kinderen worden naar school gebracht met een onderzeeër en als ze uit het raam van de school kijken dan zien ze water en vissen etc. Het hoofd eten is blauwe spaghetti met ketchup en mjam mjam (soort kruiden). We hebben vliegende auto's. Huizen hebben drie hoeken I.p.v. 4 en de ruiten zijn ook driehoeken. En we zijn niet meer in de Eurozone, maar welke munteenheid we hadden weet ik niet meer.
Daarna moest er wat opgeruimd worden en heb ik Vincent nog even gesproken. Nu op tijd naar bed toe.

Zondag:
Vanochtend mocht de wekker een uurtje later wat heel fijn was. 9 uur ontbijt, 10 uur starten met het programma en om half 11 waren de verschillende landen weer aan de beurt. Romy en ik waren als laatste vandaag. Het thema was sport en Portugal begon. We gingen richting het strand voor Beach volleybal en voetbal. Het was de bedoeling om het voetballen ook op het strand te doen, maar uiteindelijk hebben ze er toch maar voor gekozen dat op het gras te doen waar ook deeltjes waren. Sommige kinderen hadden dit alleen snel gezien en niet iedereen hield van de sporten. Uiteindelijk hebben we het tot na twaalven volgehouden. Ik heb zelf vooral foto' s gemaakt en niet echt meegedaan.
Daarna was het de beurt aan Slovenië, zij hadden verschillende spellen die ze in de weken eerder ook al gebruikt hadden, maar toch heel leuk. Een daarvan is hinkelen, dat kennen wij ook goed. In het midden was er een break voor lunch en daarna ging Slovenië weer verder. Spanje was daarna aan de beurt en inmiddels was het helaas gaan regenen. Ondertussen dat Spanje bezig was, waren Romy en ik het minigolven aan het voorbereiden. We hebben twee banen buiten gemaakt met trappen als basis en hier enkele obstakels op, 6 banen binnen met enkele obstakels en twee onder het afdak. Gelukkig is het redelijk droog gebleven en hebben de kinderen onze banen gewoon kunnen doen. Ze vonden het ook leuk, dus daar was ik blij mee. Dan was het in elk geval de moeite waard.
Hierna was er een vrij moment voor het eten en na het eten ook weer. Het avond programma start om 8 uur. Eerst hebben we kampvuur (als het weer het toelaat) en anders moeten we de kampvuur spellen maar binnen doen zonder vuur. En nog een avond spel. Uiteindelijk is dat niet door gegaan vanwege de regen. Zelfs als het al droog was geweest op het moment zelf dan was alles doorweekt geweest, dus niet verstandig. De kinderen kregen de keuze om binnen spelletjes te spelen, in een andere ruimte te luisteren naar reisverhalen van Zigis of naar de slaapkamers te gaan. Ik heb naar wat verhalen van Zigis geluisterd. Daarnaast heb ik nog enkele teken verwijderd, want meerdere mensen hadden een tekenset. Daarna was het al snel tijd om naar bed te gaan.

Maandag:
Vandaag was excursie dag. We moesten om 8 uur aan het ontbijt zitten en om half 9 moesten we gaan lopen in de richting van de bus. Dit gebeurde allemaal op tijd en we konden dus ook op tijd vertrekken met de bus naar Ventspils. Er was een touringcar gehuurd dus daar konden we met zijn allen in.
In Ventspils aangekomen werden we rond een uur of 11 afgezet. De lunch moest snel verdeeld worden over iedereen, maar alles was los en er waren geen zakjes om het in te doen. Het was echt een beetje te veel want kinderen liepen met handen vol, maar konden het nergens in doen. Sommigen hadden zelf een zakje bij zich, anderen moesten het maar meteen opeten, omdat ze het niet kwijt konden. Een beetje een rare gebeurtenis.
Daarna liepen we naar de boot die ons een tourtje haven zou geven. Daar moesten we nog 45 minuten wachten dus konden we in kleine groepjes naar de supermarkt (dat was de kinderen beloofd). Iedere vrijwilliger was verantwoordelijk voor drie kinderen. De drie die ik moest begeleiden waren wat ouder en gelukkig ook best relaxt. Ze bleven goed bij me, nadat ik de twee meiden uit de groep had aangesproken, omdat ze (toen er gezegd werd dat iedereen naar zijn begeleider moest gaan) niet naar me toe waren gekomen en ik ze moest gaan zoeken. Geloof dat ze wel begrepen dat dat niet netjes was. Ze hoeven niet steeds naast me te lopen, maar even melden is wel zo fijn. Daarna hebben ze dat keurig gedaan. Als ze zagen dat ik zoekend rond keek, maakte ze vaak even oogcontact of zwaaiden even, dus dat was prima.
De rondvaart was niet heel veel aan en omdat ik me niet zo lekker voelde was het nog minder leuk. Daarna gingen we lopend naar het zwembad. Daar aangekomen rond twee uur, konden we twee uur zwemmen. Vanaf het moment dat je naar binnen ging en je bandje scande ging de tijd lopen en je moest dus ook zorgen op tijd weer buiten te zijn. Ik had hier afspraken over gemaakt met de kinderen en toen ik om 15:30 zei dat ze eruit moesten, werd ook niet geklaagd of gezeurd maar deden ze dat gewoon. Dat was echt heel fijn.In het zwembad zelf heb ik ze eerst even bewust laten gaan, na een half uurtje kwam ik er een tegen die met een vriendinnetje van de glijbanen ging en ben ik met hun opgetrokken. Ik geloof dat ze het wel leuk vonden en ik heb geprobeerd om zoveel mogelijk mee te gaan in hun wereld en hun fun. Zo was het eigenlijk een hele leuke middag.
Daarna in de bus weer terug naar Bernati en meteen konden we aanschuiven voor het diner. Daarna even rust tot 19:30 want er moesten afspraken gemaakt worden voor de avond en voor morgen. IN de avond gaan we alsnog dat avond spel doen (rond 21:30 gaan ze beginnen) en daarvoor kunnen de kinderen weer kiezen tussen in het huis zijn, luisteren naar reisverhalen en foto's kijken of spelletjes. De leiders die niks te doen hebben in het begeleiden hiervan kunnen even rust nemen en dat is wel heel fijn. Vanavond moet ik in het Lets een verhaaltje voor lezen. Ik had een sprookjesboek gepakt en mijn beste beentje voor gezet. Eerst nog even een teken controle gedaan en in elk geval twee teken verwijderd. Het verhaaltje ging redelijk. In het begin werd er door de kinderen veel gelachen, maar uiteindelijk gingen ze lekker liggen. Ongeveer op de helft vroeg ik de meiden of ik door moest gaan of niet en het merendeel wilde dat ik doorging dus ik heb het verhaal uitgelezen. Daarna kon ik zelf ook lekker naar bed. Het was behoorlijk laat geworden.

Dinsdag:
Vandaag hadden we als thema muziek. In de ochtend hadden we muziek en dans en in de middag muzikanten. Romy en ik waren als tweede aan de beurt. Hiervoor hoefden we niet heel veel voor te bereiden. We hadden wat filmpjes van liedjes die we met de kinderen wilden doen. We hadden gekozen voor "het kuiken piept" omdat de tekst makkelijk is, er een soort dansje door de bewegingen bij zit en de dieren met de geluiden. Op sommigen momenten was het wat lastig om hun aandacht te krijgen, maar uiteindelijk is dat redelijk gelukt en hebben ze het inderdaad geprobeerd (in elk geval de bewegingen). Hierna hebben we ook "lief klein konijntje" gedaan en afgelosten met kedegedeng van Guus Meeuwis en dit als polonaise gelopen. Vooral Spanje had een leuke presentatie waarbij er ook echt een dans aangeleerd werd.
In de middag hadden we muzikanten. Hiervoor hadden we wat verschillende soorten muziek uitgekozen. We hebben filmpjes laten zien van Frans Bauwer, Marco Borsato, André Rieu, Ilse en Waylon en Bløf. Zo konden we een beetje een idee geven van de verschillende Nederlandse muziek stylen. Het was voor de kinderen misschien niet de meest interessante dag, maar wel lekker weinig voorbereiden voor ons.
Eind van de middag konden de kinderen oefenen voor de lip-sink presentaties van die avond. 'S avonds hadden we de show. Ik was verkleed in een rode jurk met vlammen en gaas op de achterkant als een soort vleugels en ik had over de top blauwe oogschaduw op. Ik was geïnspireerd door Lady Gaga en ik nam de rol aan van een enorme diva die soms beetje arrogant, maar in elk geval over de top was. Best leuk om weer eens zo' n uitgesproken rol te spelen. Even wat anders als normaal met het trainingsacteren. Mijn stage name was Lola Lowinski en ik geloof dat Zigis (die de boel presenteerde) van mijn rol een travestiet had gemaakt ofzo ;-)
De kinderen hadden het leuk gedaan. Sommigen hadden echt geoefend en feedback verzinnen was niet moeilijk. Ging allemaal eigenlijk redelijk vanzelf. Hierna was de avond snack en vanavond was ik verantwoordelijk voor het sluiten van de deur. Dat betekende dat ik nog niet meteen naar bed kon na het programma. Om 10 voor elf moest ik de kinderen gaan halen die nog spelletjes aan het spelen waren. Heel fijn als je gewoon kan zeggen, het is tijd... Ze een keer vragen of het echt moet of dat ze nog even door mogen gaan en als je dan zegt het is echt tijd... Ze gewoon luisteren en meegaan. Ik had uiteindelijk aan beide armen een kind, omdat ze het toch wel echt spannend vonden buiten in het donker. Hierna kon ik lekker gaan slapen.

Woensdag:
Vandaag alweer de laatste volledige kampdag. Het zou de drukste dag van het hele kamp worden hadden ze voorspelt en dat was ook zo. We hadden als thema festiviteiten. Oma en ik hadden voor Koningsdag gekozen als feestdag en we hebben de kinderen kroontjes laten maken van oranje papier en daarna hadden we wat spellen zoals snoephappen, blikgooien, spijker poepen en koekhappen (maar voor die laatste hadden we uiteindelijk geen tijd. Wij waren als derde, maar de landen voor ons waren flink uitgelopen dus hadden Romy en ik geen speling meer. We hebben ons uiteindelijk behoorlijk aan de tijd gehouden en Spanje kon dit thema afsluiten met een tomatengevecht (waren alleen maar 16 tomaten, dus ze hadden deze in kwarten gesneden.
Eind van de middag hadden de kinderen twee shows voor te bereiden en wij een spooktocht. Eerst was er een modeshow en daarna "crazy Oscars" waarbij de kinderen een film kregen en een totaal ander genre erbij. Ook de leiders kregen een opdracht, Scarry movie en minnions. Dat was dus een mooie uitdaging, maar veel tijd om te oefenen hadden we niet want die spooktocht nam ook veel tijd in beslag. Na de lunch hadden we de route al bedacht en daarna zijn ook de rollen bedacht en verdeeld. Zigis had ook een heks in gedachten en daar heb ik mijn voorkeur voor uitgesproken en ook gekregen.
Na het diner hadden we dus twee shows. Eerst de Fashion show (waar het vooral ging om haarstijlen en er was veel gekleurde haarspray gebruikt), even pauze en daarna crazy Oscars. Hierna was er night snack en zijn we snel de kaarsjes gaan neerzetten om de spooktocht te verlichten. We hadden waxientjes, fakkels en wat grotere kaarsjes. Toen we aankwamen op de plek voor de heks ben ik daar achter gebleven met 5 fakkels, enkele kaarsjes, een emmer (als kookketel), houten staf en een grote lap wit gaas. Hier heb ik mijn plek ingericht en kon ik wachten tot de eerste kinderen kwamen. De eerste groep waren de kleinere kinderen en de bedoeling was om ze niet te veel laten schrikken. Hierna kwamen de grotere kinderen. De tussenpozen ertussen wisselde enorm, van 20 minuten, naar 10 minuten en daarna ruim een half uur. Ik moest dus goed luisteren en ondertussen las ik in mijn boek op mijn IPhone, want anders duurt wachten in het donkere bos wel heel lang. Ik kon er gelukkig wel van genieten en was niet bang op mijn plekje. Na de 4de groep verwachtte ik er nog 2 (was inmiddels al half 1 geweest). Opeens zag ik felle, hoge lichten en dacht ik, dat kan niet van de kinderen afkomstig zijn. Dat klopte ook, want ik herkende Lorena' s stem toen ze haar probeerde te laten schrikken. Het bleek dat ruim 10 kinderen niet durfden te gaan. Bij de ochtend cirkel de ochtend erna hadden ze (vooral meiden) toch wel spijt dat ze niet waren gegaan. De drie groepen die als laatste zouden gaan waren omgesmolten in twee groepen die niet durfden en terug gingen en een groepje die wel ging, maar duidelijk ook bang waren.
Na het opruimen van de Road en doven van alle kaarsen kon ik eindelijk lekker naar bed (het was inmiddels 1:30).

Donderdag:
De volgende ochtend moest ik even douchen na de lange avond in het bos, maar ik was niet de enige dus in de rij voor de douche. Daarna was er om 9 uur ontbijt (veel te vroeg na een korte nacht) en zouden de ouders om 10 uur komen. Er was besloten dat er een korte ochtend cirkel gehouden zou worden en daarna meteen een oriëntatie game met ouders en kinderen. Hierna zouden we de midgetgolf herhalen (dat vonden de kinderen de leukste sport) met 5 banen I.p.v. 10. We waren net klaar met alles klaarzetten (het waren 4 banen geworden omdat het afplak tape op was) toen bleek dat de oriëntatie game nog niet klaar was. Dus de volgorde maar even omgedraaid. Wij hadden al stokken verzameld en per groepje lieten we ze een stick maken. Hierna namen we de ouders en kinderen mee naar de banen en konden de kinderen de ouders laten zien hoe het werkte. Sommige ouders bleven echter aan de kant zitten en andere ouders gingen het echt proberen en elkaar uitdagen.
Hierna was de oriëntatie game die niet helemaal lekker liep omdat er niet goed was uitgelegd. Als laatste activiteit was er een quiz over de vier landen die vertegenwoordigt waren en ten slotte de sluitingsceremonie. Hierbij kregen de kinderen een diploma als herinnering voor deelname en had Zigis een foto presentatie gemaakt van de week.
Hierna was er lunch, die we gedeeltelijk zelf moesten maken (de soep dan, gelukkig was alles al wel gesneden. Na de lunch was het goodbye time. Veel kinderen moesten huilen bij het afscheid dus dat is een goed teken. Als de kinderen niet weg willen dan is het een goed kamp geweest. Ik merkte wel dat ik eigenlijk te moe was om er echt van te genieten. Zo'n kamp is behoorlijk heftig, zeker met alle indrukken die ik daarvoor al heb gehad.
Nadat alle kinderen weg waren moesten we alle materialen in de auto's zetten. Gedurende de activiteiten waren alleen de verantwoordelijke voor de activiteit en Liga of Zigis als vertaler aanwezig. De rest was spullen aan het inpakken. Toen de auto's met alle spullen op weg naar Liepaja waren konden wij onze eigen spullen in gaan pakken. Gelukkig had ik vanochtend na het douchen, maar voor het ontbijt al een groot deel van mijn spullen ingepakt. Dat maakte het een stuk relaxter en ik kon ook heel even op bed liggen wat erg fijn was.Toen de auto' s terug waren konden alle spullen erin en alle vrijwilligers. Dat was erg krap en er moesten enkele bij elkaar op schoot. We werden naar het kantoor gereden waar onze grote bagage ook al stond. De Portugezen zijn daarna met de auto's meegegaan naar het huis van Liga en Zigis om matjes en slaapzakken te halen. De anderen gingen even naar de supermarkt. Helaas hadden de Portugezen alle matjes en goede slaapzakken al in gebruikt. Het was echt de pak wat je pakken kan instelling en daar hou ik niet zo van. Uiteindelijk had ik geen matje en een slaapzak die eigenlijk voor mij te klein was.
Daarna zijn we naar het strand gegaan nu dat weer kon en na een korte wandeling en even bellen met Vincent en kletsen met de anderen zijn we naar de tuin van Liga en Zigis gegaan om wat te drinken en te genieten van het mooie weer en de tuin.
De meesten hadden het motto, na een week niet drinken (op kamp mocht er geen alcohol aanwezig zijn, ik had alleen een flesje onder handbereik vanwege de tekenbeten) moeten we even dronken worden en voor de meesten is dat goed gelukt.
We hebben tot rond middernacht in de tuin gezeten en genoten van het weer en de gezelligheid.
Daarna naar de office om te slapen. Uiteindelijk ben ik de enige geweest die is gaan slapen, de rest wilde nog naar Fonteyn (bar en hotel) om uit te gaan. Ze gingen allemaal in pyjamabroek naar Fontein, geen idee waarom en uiteindelijk hebben ze alleen maar een burger gegeten I.p.v. Dansen en uitgaan.
Romy had haar wekker voor de volgende ochtend op half 6 staan en heeft uiteindelijk maar een uurtje geslapen. Op de harde vloer en met een te kleine slaapzak heb ik ook niet best geslapen. De eerste gebroken nacht van twee was een feit.